Roland & Shakedown Tim (B) Blues Ace Café Reet (08-12-2019) reporter: Steven Kauffmann & photo credits: Anja Cleemput info club: Ace Café info artist: Roland - Shakedown Tim © Rootsville 2019

De oude magiër en de frisse spruit, dat moest vuurwerk geven en de heren beginnen in een stampvol Ace Café heel laidback met een lange intro aan een nagenoeg twee uur durende show. Roland begint met “Washi te kudasau”, het eerste nummer van zijn meest recente plaat met zijn typisch herkenbare bariton parlando. 

Een lijzig mooie opener en dan mag Tim Ilegems met een jumpy als ragtime klinkende versie van zijn eigenste “Hard to Catch”. De spontane wisselwerking tussen beide heren is om van te likkebaarden en met 4 gitaren op het podium wordt een veelzijdig palet bespeeld. Roland trakteert op een bronstig “Fine Sugar Mama” en ook een snuif Dylan met “Down Along the Cove”.  Tim is virtuoos zoals altijd en Roland zijn onmetelijke klasse wordt in deze duo-formule mooi in het gareel gehouden: hij verliest zich niet in gefreak en speelt mooi uitgespannen solo’s, maar nooit té. Het wederzijds respect en bewondering en het speelplezier druipt er vanaf en het zaakje blijft mooi in balans, vervelend of saai wordt het dus nooit. 

Orgelpunt van de eerste set wordt een waanzinnige versie van de deze zomer op honderdjarige leeftijd overleden legendarische Dave Bartholomew zijn “Monkey Song” met Roland in een glansrol op de smoelschuiver, terwijl Shakedown Tim een heerlijke dosis Hooker-boogie injecteert na een heerlijk psychedelisch intermezzostuk, zalig hoe de nakende kerststerren hier als zompige kokosnoten rond dwarrelen in de hoofden en vingers van deze verlichte geesten. Roland is net van Afrika terug en Tim net van Zwitserland en dit geeft ook muzikale reislustigheid in hun spel. Het publiek wordt helemaal ingepakt en iedereen komt aan zijn trekken bij deze heerlijke winterstoemp. “Let’s get high” zegt Tim aan het begin van de tweede set, voor zover dit nog nodig was : water en Westmalle “Going down slow” op het podium.  Doorheen het ganse optreden heeft de 75-jarige Roland duidelijk geen leeftijd op  gitaar en slide en Tim opent bij wijze van verrassing nog een heerlijk blik country met “Little Old Wine Drinker Me” (een hit voor Dean Martin in 1966, maar zelfs gezongen door ene Robert Mitchum).  Roland neemt weer over met “As the crow flies” met heerlijke gedoseerd exquis slidewerk, Tony Joe White glimlacht vanuit zijn graf …

Er wordt ook gezapig gerockt in “"Frankie and Johnny" waarbij de vinnige vingervlugheid van de heren blijft bekoren.  Tim zet de symbolische kers op de taart met een ingetogen gezongen “Found Love” van Jimmy Reed met de leuke quote “An eskimo pussy is mighty cold”. Een warme en plezierige avond vol kippevelmomenten, de warme week avant la lettre en koninklijke blues uit Belgenland, de Mississippi liep vanavond door Reet dankzij deze Boomse tovenaars !